Tha buadhair + ainmear na aonad gràmair: thèid an t-ainmear a shèimheachadh: an sàr bhàrd, ach cha ghabh am buadhair fhèin claonadh: (gin.) a rèir an t-sàr bhàird; a' mhòr-chuid, (gin.) beachd na mòr-chuid.
Cha chleachdar tàthan eadar am buadhair is an t-ainmear nuair nach nochd buadhair ach ro ainmear, m.e. sàr bhàrd, deagh latha, droch isean; ach dearg-amadan, ùr-thighinn 7c.
Bha an structar seo na bu bhitheanta uair, mar a chithear bho chruthan ann an ainmean-àite: glas- bheinn, dubh-sgeir, meanbh-chnoc, cam-allt.
